Als je je ergens overheen moet zetten
Je jezelf een zetje wil geven
Om te reageren
Op een gebaar
Je in leegte denkt te reiken
Er geen ander lijkt te zijn
Als je je moeilijk voelt
Van de wereld afgevallen
Niet meer weet hoe je erop komt
Je probeert van het gevoel af te komen
Je weet niet meer waarom je het wilde
Het is helemaal niet
Hoe het zou moeten zijn
Als je dan tijd neemt om uit te reiken
Naar precies wie jij bent
Naar wat je voelt
Je angst
Je afweer naar de wereld
Dat die er is
Dat je die maakt
Je tranen stromen
De wereld opent
Je steekt je armen in de lucht
En breekt de lucht
Er blijken overal mensen
Om je heen
Van hetzelfde gemaakt
Als jij
En daar ben jij
Je hebt zin in koffie
En opent je mail
Je zegt wat je te zeggen hebt
Wat belangrijk voor je is
Zonder die voelsprieten
Waarmee je de ander altijd ongemerkt aftast
Of je nog leuk bent
Aardig
Of stevig
En zeker niet te stevig
Of je geen gedoe oplevert
Je zegt wat je te zeggen hebt
En houdt voet bij stuk
Eindelijk een keer
Je gaat staan
Achter jezelf
Het werd tijd
Om jezelf niet meer te verlaten
Verscheen eerder in ZIJN nr. 68
Foto van Diego PH via Unsplash
